Аница Добра ѕвезда на фестивалот „Киненова“

„Покондирана тиква“, „Веќе видено“, „Собирен центар“, „Балкан експрес“, „Како пропадна рокенролот“, „Црниот бомбардер“…и уште многу други филмови имаат една заедничка нишка – актерката Аница Добра.

Последниве години оваа српска филмска и театарска актерка, која често се појавува во германски филмови не е многу присутна во јавноста, но овојпат таа доаѓа во Македонија, како гостинка на фестивалот „Киненова“, каде е ѕвезда на фестивалот кој и доделува специјална награда.

Добра дебитираше во краткометражниот филм „Пера Панкер“, за филмот „Веќе видено“ во 1987 година на фестивалот во Пула доби награда, подоцна во „Балкан експрес“ уште еднаш ја потврди својата актерска способност и како пејачката во филмот, а во меѓувреме настапуваше во Атеље 212 и во театарот „Звездара“.

Во Скопје доаѓа на меѓународниот филмски фестивал „Киненова“ за да ја прими наградата за особен придонес во светкста филмска уметност.

Доаѓате за прв пат официјално во Македонија и тоа со посебен повод. Какво е чувството? Како ја доживувате Македонија?

-Најпрво, сакам да кажам дека ми е драго што имам привилегија да бидам гостин на филмскиот фестивал „Киненова“ во Македонија, кој спојува луѓе и идеи, гради мостови, отвора дијалози и креативно инспирира. Привилегијата е особена затоа што сум повикана од прекрасни луѓе, ентузијасти и вљубеници во филмот. Така што моето доаѓање во Македонија не го сметам за официјална посета, туку го доживувам како да е одење на гости кај мои пријатели. И се радувам што можам да бидам дел од фестивал кој веќе нашол добро место и се позиционирал како неопходен во претставување на дебитантските филмови и нивните автори.

Добивате специјално признание за особен придонес во светската филмска уметност на меѓународниот филмски фестивал „Киненова“ во Скопје. Македонската публика добро ве знае, барем онаа која некогаш живеела и растела во во нашата поранешна заедничка земја Југославија, но ова е добра можност и помладите да ве запознаат. Колку ви значи ова признание?

– Имам веќе доволно искуство за да можам од се срце да се радувам на оваа голема и значајна награда, а сепак мислам дека имам премалку од истото за да би поверувала дека сосема и навистина ми припаѓа. Имам уште толку многу работи кои треба да ги видам, научам, разбудам во себе, да ги разработам, да ги впијам, снимам или раскажам.

Глумењето ( актерството ) како работа постанува најубавата професија на светот тогаш кога глумецот се развива континуирано, кога повеќе генерации ќе ве дочекаат и ќе ве испратат, а вие во секое животно доба имате што да им пружите на тие генерации и да оставите некој траг, да бидете некој иден инспиратор, некоја радост, или намерна или случајна скриена порака во секој филм. Ова признание ми значи се, таа е светот за мене.